|
دامن شب را بســـوزان، گرچه تنها دم نزن آتشی افـروز بر این تیـــرگی ها، دم نزن آتشی افروز؛ گرچه اصل سرما ماندنی است تا تویی موسی در این طوّا ز سرما دم نزن مقصدت نور است از غول سیاهی ها نترس راه چندانی نمـــانده تا ثــریّا، دم نزن تیــــرگی ناباورانه ماه را در هم شکسـت تا تویــی در آسمــان نور هـویدا، دم نزن شب پرستان،مکتب روشنگری را خط زدند ابلهـــان خطّت نمی خواننــــد امّا دم نزن تا زبان الکن شده از وحشت رگبار و خشم مِهر را در سیـــنه پنهــان کن رفیقا، دم نزن در بر طوفان شود دریا پراز امواج خشــم باش آرام و نجیــــب ای موج دریا دم نزن منطق سرما که حاکم می شودجای تونیست صبـــر کن تا سینه ای گردد مصفّا دم نزن «قدر زر زرگرشناسد قدر گوهر گوهـری» تا ابد قدرت نمـی دانند، حتـــــی دم نزن حرف ها داری اگر قفل سکوتت بشـکند باز امّا در سکــــــوتی با مسمّـــا دم نزن
+ نوشته شده در یکشنبه سیزدهم اردیبهشت ۱۳۹۴ساعت 11:43 توسط امیررضا تژدان
|
|
|
