از راه چشمم آمدی، تا در دلم بسپارمَت

لیلای شیرینم شدی تا روی سر بگذارمَت

دیگر نرو از خواب من، حالا که رویایم شدی

تنها امیدم این شده: "احساس این که دارمَت".

+ نوشته شده در  شنبه شانزدهم اردیبهشت ۱۴۰۲ساعت 11:33  توسط امیررضا تژدان  |